Atlas sytuacji pieszych

Atlas sytuacji pieszych jest efektem projektu „Miasto dla ludzi. Lubelskie Standardy infrastruktury pieszej” realizowanego w latach 2014-2016 przez fundację tu obok w ramach Programu Obywatele dla Demokracji. Publikację sfinansowano z Funduszy EOG i środków Miasta Lublin.

Kiedy słucha się opowieści pieszych o chodzeniu po mieście, można zauważyć powtarzające się w nich wątki. Choć piesi
poruszają się w różnych miejscach, wszędzie napotykają te same sytuacje. Postanowiliśmy je skatalogować w formie atlasu – tak jak robi się to z mapami czy roślinami. Uznaliśmy, że będzie to dobre podsumowanie projektu „Miasto dla ludzi. Lubelskie standardy infrastruktury pieszej”, budujące pomost między doświadczeniem przechodniów, wrażliwością decydentów na sprawy mieszkańców i wiedzą projektantów.
Projekt Lubelskich Standardów Pieszych zamieszczony na końcu Atlasu stanowi podstawę fachowego opracowania przeznaczonego do wdrożenia przez Urząd Miasta Lublin. Odpowiada on na pytanie, JAK tworzyć miasto przyjazne pieszym. Niniejsza publikacja stara się natomiast pokazać, DLACZEGO to robić: dlaczego jedne rozwiązania są dla pieszych wygodne, a inne powodują niepotrzebne komplikacje. Punktem wyjścia jest dla nas działanie ludzkiego ciała jako źródła wrażeń zmysłowych oraz jako mechanizmu w spoczynku i ruchu. W Atlasie sytuacji pieszych staramy się „myśleć nogami” i „chodzić zmysłami”. Mamy nadzieję, że takie wczucie się w sytuację przechodniów pomoże decydentom i projektantom zdobyć wiedzę zwaną care-why, która tworzy motywację niezbędną do stosowania wiedzy know-how. Przyzwyczajeni  jesteśmy do postrzegania świata przez pryzmat osobnych przedmiotów, które możemy zdobywać i gromadzić.
Tymczasem idea Atlasu polega na skatalogowaniu związków między tymi obiektami i elementami ich otoczenia, wynikającymi z budowy ludzkiego ciała, sposobu ruchu, postrzegania otoczenia, celów przebywania w przestrzeni publicznej oraz interakcji z różnymi sposobami jej organizacji i urządzenia. Jest to więc prezentacja relacji i zależności człowiek – otoczenie, a nie samych rozwiązań przestrzennych. Sukces projektanta i urzędnika zależy bowiem od udanej relacji między wdrożonym rozwiązaniem a użytkownikiem, nie zaś od wprowadzenia samego rozwiązania. Pomysł skatalogowania relacji człowiek – przestrzeń w formie atlasu inspirowany jest książką Gordona Cullena Townscape (Obraz Miasta, Lublin 2011). Jej Autor pokazał nam, że przestrzeń publiczna to spektakl, który możemy intensywnie przeżywać, barwnie opisywać i krytycznie recenzować. Mamy prawo rozumieć, co i dlaczego przeżywamy, a także domagać się, aby te przeżycia były lepsze i bogatsze. 

Podstawą układu treści w Atlasie są cztery moduły projektu „Miasto dla ludzi”, w których wyodrębniliśmy kilka tematów na
podstawie innych kryteriów ze względu na ich specyfikę. Opracowanie nie ma na celu wyczerpania tematu, lecz wskazanie
najważniejszych, a czasem najbardziej subtelnych, aspektów relacji pieszy – otoczenie. 

Podsumowując, z Atlasu sytuacji pieszych może korzystać: 

PIESZY, aby poznawać przestrzeń miejską, uczyć się rozpoznawać, werbalizować swoje wrażenia i rozumieć ich przyczyny;
PREZYDENT, RADNY, aby zrozumieć, z jakich elementów składa się przestrzeń dla pieszych i pomagać we współpracy
między różnymi wydziałami urzędów, które te „klocki” osobno składają;
URZĘDNIK, PROJEKTANT, aby skorzystać z doświadczenia pieszych (tzw. user expeperience) i dzięki temu tworzyć
rozwiązania przestrzeni publicznej lepiej dostosowane do potrzeb użytkowników,
… jednym słowem każdy.
Życzymy owocnej lektury!

Pobierz polską wersję językową

Źródło: https://kongresruchowmiejskich.pl/publikacje